De droom van kunstschilder Cor Wakum
Als je het over Scheveningen hebt, wordt kunstschilder Cor Wakum zichtbaar emotioneel. Het horen van de zee vanuit zijn ouderlijk huis in de Wassenaarsestraat, de vuurtoren en misthoorn die schepen de weg wijzen; zo was Cor onderdeel van de vaart. Het maakte zo'n diepe indruk op hem, dat hij dit erfgoed sinds 1985 is gaan vastleggen op doek.
Met vader Gerson uit Papoea-Nieuw-Guinea en moeder Nel van der Harst uit Scheveningen, is Cor een bijzondere mix. “Die kruisbestuiving werd anno 1962 heel goed geaccepteerd in de Scholstraat”, vertelt Cor. “Pa was erg meegaand en paste zich prima aan in het dorp. Mijn Scheveningse opa gaf zijn zegen, haha.” Cor verklaart zijn liefde voor de visserij en de vaart: “Je moet leeuwenmoed hebben als je op de boot stapt en van de wind afhankelijk bent. Ik vind het dapper. En bomschuiten hebben mij altijd gefascineerd.”
Inspiratie in zware tijden
Op 20-jarige leeftijd werd Cor overvallen door een depressie die krassen op zijn ziel kerfde. Vader Wakum gaf hem echter inspiratie op meerdere vlakken. “Pa kon goed schilderen. Op een gegeven moment nam ik naast hem plaats. Dat gaf mij zowel hernieuwde kracht in het leven als de geestdrift om te gaan schilderen.” Een volgende inspiratiebron was Mesdag. Zijn Panorama geeft Cors beeld van vroeger precies weer. “Hij is eigenlijk mijn leermeester. Zijn werk greep me bij de strot en gaf mij tevens perspectief in het bestaan. Daarbij haalde ik gek genoeg troost uit het leed van de vissers. Zo voelde ik dat, maar het was tegelijk mijn reddingsboei."
In die tijd maakte Cor vijf heel intensief geschilderde doeken, die zijn geestestoestand weergeven. "Het leven van Scheveningen voor mijn tijd; ik weet niet hoe het komt, maar ik klampte mij eraan vast. Ik was trots dat ik aan zee woonde. Veel ingevingen kwamen voort uit vele boeken die ik over Scheveningen verslond. Zo kon ik mijn liefde voor ons dorp uiten.” Depressies bleven deel uitmaken van Cors leven. In 2001 overviel het hem weer, echter nu had hij een gezin te onderhouden. “Deze keer legde het mij volledig lam. De druk nam toe, zeker voor mijn ex-vrouw en drie kinderen. Uiteindelijk opende die periode weer nieuwe bronnen en pakte ik langzaamaan het penseel weer op.”
Stijl
Als mensen een Cor Wakum in bezit hebben, hoe wordt dat werk dan omschreven? “Wat ik altijd hoor is dat mijn werk, hetzij een reproductie - hetzij een eigen productie of combinatie ervan, een gevoelige snaar raakt bij mensen. Ik ben zwaar geïnspireerd door de Haagse School en voel mij verbonden aan het impressionisme; treed het liefst in de voetsporen van de oude meesters, dat geeft mij een kick. Dat wordt niet door iedereen gewaardeerd. Collega-kunstenaars zeggen wel eens: ‘je moet verder, want die tijd is geweest’. Ik voel me daardoor zelfs schuldig. Ik denk echter dat ik mijn eigen weg heb gevonden.”
Intens
Het brandt nog op het netvlies van vele Scheveningers: het vreselijke ongeluk waarbij vijf surfers in mei 2020 omkwamen in de zee. Cor was diep geraakt en begon direct te schetsen op een doek dat blanco op zijn ezel stond. “Ik schilderde de jongens dat zij elkaar vasthielden, waarna ik het werk deelde op Facebook. De reacties waren legio en het bericht werd ongeveer 1300 keer gedeeld. Dit symbolische aandenken raakte eigenlijk iedereen in het hart.”
Droom
Cor heeft vorig jaar zijn debuut gemaakt met een muurschildering. Twee babbelende Scheveningse vissersvrouwen pronken op een muur in de Adriaan Coenenstraat. Daarnaast heeft de markante kunstschilder bijna het aantal doeken bereikt voor een mooie expositie. "Wie wil mijn werk exposeren? Ik sta overal voor open. Mijn diepste wens is echter een eigen studio in de Keizerstraat, ook om de leegstand hier tegen te gaan.” Cor eindigt met een lach op zijn gezicht: “Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn droom zal uitkomen.”
De werken van Cor Wakum staan afgebeeld op de Facebookgroep 'Wakumkunst Scheveningen – Gallery'.
Tekst: Alexander Serban