Scheveningse wereldsurfer debuteert met gedachtenbundel
Martine Geijsels is bekend in de nationale en internationale surfwereld. Als thuisbases heeft zij Scheveningen, El Salvador en Mexico. Vanuit daar reist Martine de hele wereld over, op zoek naar andere paradijselijke surfplekken. Inspiratie tot het opschrijven van haar gedachten vindt ze in alle hoeken, gaten en zeeën van de wereld. ‘Pel Me’ is haar eerste ‘gedachtenbundel’. Daarnaast heeft Martine twee series van tien postkaarten uitgebracht.
Surfavonturier Martine Geijsels is sinds pakweg anderhalf jaar schrijfster van korte, krachtige quotes (aforismen) en microgedichten van maximaal drie regels. Mensen om haar heen zeggen ‘Jij surft niet; jij bént surf.’ Martine: “Ik verschijn regelmatig in de (social) media, omdat ik een redelijk unieke levensstijl heb als reizende surfster. Rust vind ik niet in een bestaan op één plek. Die rust heb ik juist gevonden in het feit dat ik altijd onrustig zal blijven.”
In de surf-community blijkt iedereen makkelijk zijn eigen authenticiteit te behouden. “Wij zijn veel buiten en staan dicht bij de natuur; kunnen niet met de snelheid van de maatschappij meegaan. Als er golven zijn, moeten we alles kunnen laten vallen.”
Kernthema’s
Martine zou avonden kunnen vullen met avontuurlijke anekdotes. Zo peddelde zij met gevaar voor eigen leven in Fiji tussen giftige zeeslangen, werd ze gestoken door schorpioenen en vond zij Tarantula-spinnen in haar douche. Daartegenover staan mooie ervaringen, zoals nachtsurfen met volle maan en golfsurfen in Peru met dolfijnen die haar begeleidden. Toch zijn het de kernthema’s ambitie, spiritualiteit, vrijheid en liefde die Martine continu bezighouden, laat terugkomen en wil overdragen in haar woordkunst. “Het fascineert me ook hoe anderen daarover denken. Daar leer ik veel van.”
Zelf is Martine overambitieus en perfectionistisch. Dat blijft een gevecht, maar tegenwoordig vindt zij steeds beter haar balans hierin. “Mijn ambitie brengt me echter heel ver. Die stelde mij in staat om binnen anderhalf jaar nadat ik begon met schrijven een eerste dichtbundel uit te brengen. Wat betreft de spiritualiteit moest ik mezelf leren kennen. Dat werd een zoektocht die mijn leven heeft veranderd. Ik dacht altijd groots; moest altijd winnen, persoonlijke records halen, top-tien lijsten van de meest uiteenlopende dingen afwerken en hardcore feesten. Nu kan ik knallen in het water, maar leef daarnaast een heel relaxed bestaan.”
Vrijheid is de grootste trigger voor Martine’s gedachtes. Was het wereldreizen een vlucht of haar drang naar avontuur en de wil om alle wereldklasse golven te surfen? “Inmiddels weet ik dat het niets te maken heeft met de plek waar ik in de wereld ben, om me vrij te voelen. Ook in de tropen moet ik met ‘mezelf’ tussen de palmbomen door. Een van mijn aforismen luidt: ‘Als je jezelf hebt leren kennen, ben je voor altijd thuis’.”
Liefde is voor Martine nog steeds een lange leerspiraal. Zij kan heel hard zijn voor zichzelf. “Aan het verkrijgen van een hoge dosis zelfliefde heb ik nog veel werk. Dat geeft me inspiratie tot schrijven. En kun je nu wel of niet zonder zelfliefde, liefde aan anderen geven? Daar zijn de meningen zwaar over verdeeld en ik ben er nog niet uit.” Martine heeft talent voor schrijven; kan haar gedachtes snel in korte en krachtige woorden neerzetten. Oprecht, persoonlijk en soms met wat humor. “Ik wil je even laten nadenken of laten lachen, zomaar een momentje ergens op de dag.”
Scheveningen
De paar maanden die Martine in Nederland doorbrengt, woont zij op Scheveningen. “Als de Noordzee vaker uitdagende golven zou schenken en het was minder koud, zou ik hier meer tijd per jaar kunnen doorbrengen. Scheveningers zijn eerlijk en recht-door-zee; daar houd ik van.
Naast haar bundel Pel Me, heeft Martine twintig prachtige, geïllustreerde postkaarten uitgebracht, met teksten in het Nederlands en Engels. De bundel en postkaarten liggen inmiddels in veel surf- en cadeaushops. Je kunt ze ook bestellen bij haar uitgeverij: www.gopher.nl. Volg Martine en haar avonturen via Instagram: @martinegeijsels.
Tekst: Alexander Serban