Afbeelding
Foto: Dick Teske

“Slopen, renoveren en herbouwen, dit plan heeft van alles wat”

Wat moet er toch gebeuren met de Scheveningse Pier? Dat is de vraag die menigeen bezighoudt sinds het nieuws naar buiten kwam dat de Pier zowel zijn economische als technische levensduur bereikt zou hebben en er gekeken moet worden naar de toekomstmogelijkheden van het iconische bouwwerk.

Aan ideeën lijkt er geen gebrek te zijn. Vorige week kwam een architectencollectief nog met een ontwerp voor een nieuwe ‘kale’ wandelpier en ook de Scheveningers zelf blijken boordevol ideeën te zitten. Eén van die plannen komt van Chris Seket, die onder meer al jarenlang vrijwilliger is bij KNRM-station Scheveningen. “Dit is zo’n plan dat eigenlijk op de achterkant van een bierviltje is ontstaan”, aldus Chris. “De wethouder geeft aan dat er drie opties zijn voor de Pier: slopen, renoveren of herbouwen. Dit plan heeft van alles wat.”


Opspuiten

Aan de hand van een schets legt Chris zijn idee uit. Of het haalbaar is en hoe de details in elkaar steken, laat Chris over aan de deskundigen, die het een en ander precies kunnen berekenen. “Voor dit idee wordt de bovenkant van de Pier verwijderd en blijft de fundering liggen. Rond de huidige fundering wordt zand opgespoten en dat kan dan ingedamd worden met basaltblokken, zoals bij het havenhoofd is gedaan”, legt Chris uit. “Anders dan bij het havenhoofd zou ik bij het nieuwe Pier-eiland de basaltblokken bedekken met kiezelstenen, zoals je dat op de Engelse stranden veel ziet.”


"Zo’n kiezelstrand zou een ideale plek zijn als rustplaats voor zeehonden"


Het nieuwe kiezelstrand werkt volgens Chris tweeledig. “Allereerst is het puur uit veiligheid voor de watersporters. We zien geregeld surfers tussen de blokken van de havenhoofden terechtkomen, dat moet je niet willen. Ten tweede zou zo’n kiezelstrand, je loopt er niet lekker op en badgasten zullen liever op het zand gaan liggen, een ideale plek zijn als rustplaats voor zeehonden.”

Omdat de fundering van de Pier blijft liggen, zal er minder sloopmateriaal af te voeren zijn. “Tegenwoordig is het magische woord ‘stikstof’. Ik kan je vertellen dat een zandzuiger, die een paar weken voor de kust ligt en het nieuwe eiland opspuit veel minder stikstof uitstoot dan de tig vrachtwagens die af en aan moeten rijden om de resten van de fundering af te voeren. Laat staan de diesel die verbruikt wordt”, zegt Chris.


"Die kunnen op de millimeter nauwkeurig uitrekenen hoe de vorm van het eiland moet worden, hoe groot en hoog het moet zijn"


Chris denkt dat Nederland genoeg kennis in huis heeft om dit staaltje vakmanschap voor de Scheveningse kust te laten ontstaan. “Kijk naar de Zandmotor en onze kennis op dit gebied. Overal ter wereld worden Nederlandse baggermaatschappijen ingezet om soortgelijke klussen uit te voeren. Ik denk dat dit een ideaal project is om uit te laten zoeken door de knappe koppen van diverse water- en bouwkundige disciplines. Die kunnen op de millimeter nauwkeurig uitrekenen hoe de vorm van het eiland moet worden, hoe groot en hoog het moet zijn en hoe het van invloed gaat zijn op de zeestromingen”, weet Chris.


Referendum

Wat er op het nieuwe Pier-eiland moet gaan komen is aan de ontwikkelaars. “Tsja, je kunt op zo’n eiland best wel wat bouwen. Maar persoonlijk zou ik het rustig houden”, zegt Chris. “Een mooi duinlandschap met wandelpaden. Dat je dat betonnen bouwwerk op deze manier deels kan teruggeven aan de natuur.” Wel zou het volgens Chris handig zijn om een post van de reddingsbrigade op het eiland te hebben. “Omdat het eiland een eind de zee in loopt, kunnen ze vanaf daar gemakkelijk het strand tussen het nieuwe eiland en het noordelijk havenhoofd in de gaten houden.”

Chris hoopt dat Scheveningers kunnen meedenken over de toekomst van de Pier. “Welk plan het ook wordt, ik hoop echt dat het iets wordt waar iedereen, bijvoorbeeld met een referendum, over kan stemmen. Er wordt al te veel gebouwd aan de kust, waar wij geen zeggenschap over hebben. Zoiets beeldbepalends voor Scheveningen moet niet alleen in de handen van projectontwikkelaars liggen.”


Tekst: Jill van Calsteren

Afbeelding